اگر حيوان ذبح شرعی شده باشد و يا مطابق موازين شرعی شكار شده باشد
اصطلاحا میگويند آن حيوان " تذكيه " شده است و آنرا " مذكی " مینامند
، و اگر تذكيه شرعی نشده باشد میگويند " ميته " است . ميته چنانكه
میدانيم نجس است و استفاده از آن حرام است . ذبح شتر شكل خاص دارد و
" نحر " ناميده میشود .
شكار مربوط است به حيوان حلال گوشت وحشی ، مانند آهو ، بزكوهی ، گاو
كوهی و امثال اينها . عليهذا حيوان اهلی مانند گوسفند و گاو اهلی با شكار
حلال نمیشود . سگی كه وسيله آن سگ شكار میشود بايد " معلم " ( به فتح
لام ) يعنی تعليم يافته باشد . شكار با سگ تعليم نيافته حلال نيست ،
همچنانكه شكار با حيوانات ديگر غير سگ نيز حلال نيست . در شكار با
ابزار غير حيوانی شرط است كه آهن باشد ، ولااقل فلزی باشد ، و بايد تيز
باشد كه با تيزی خود حيوان را از پا در آورد . پس شكار با سنگ يا عمود
آهنی حلال نيست . در شكار و ذبح هر دو شرط است كه متصدی عمل ، مسلمان
باشد و با نام خدا آغاز كند . شرائط ديگر نيز هست كه مجال ذكر آنها
نيست .
. 2 كتاب الاطعمة والاشربة . " اطعمه " يعنی خوردنيها و " اشربه "
يعنی آشاميدنيها . اسلام يك سلسله دستورات دارد در مورد استفاده از
مواهب طبيعی از نظر خوردن و آشاميدن كه بايد آنها را آداب ولی آداب
لازم الاجراء ناميد . صيد و ذباحه از اين قبيل بود ، و اطعمه و اشربه نيز
از اين قبيل است . از نظر اسلام به طور كلی " طيبات " يعنی امور مفيد
و متناسب . حلال و " خبائث " يعنی امور
|